Hi Happy Peanuts! ❁
Ken je ook dat gevoel? Je hebt een lekker kommetje opgeschept, neemt de eerste hap en het eerste wat je voelt is het gevoel alsof je mond in brand staat. Het zweet breekt je aan alle kanten uit en grijpt in het wilde weg naar een zakdoek om je loopneus af te vegen. Je kunt maar aan een ding denken: Water, liters water!!
Als ik een ding moet opnoemen waar ik absoluut niet van houd dan is het wel van spicy food. Pittig, gekruid, scherp, vurig, gepeperd hoe je het ook wilt noemen, ik trek het niet! Elk land heeft wel een eigen vorm van pittige saus. Sambal is die van Indonesië. Zoals oma zegt: “Is het niet pedis (= “pittig”), dan is het géén sambal.” Hoe pittiger, hoe lekkerder.
Het gaat bij ons thuis over een eitje, door zo ongeveer elke maaltijd en het liefst meerdere pepertjes door de pasta, bamisoep zonder rawit, of nasi goreng zonder een thee- of eetlepel super hete sambal, is als een stuk vlees zonder zout.
Ik ben kwart Indonesisch en om mij heen houd iedereen er dus wel van. Ze vinden het vaak een beetje gek of ik hoor dat ik het moet leren eten, net zoals dat je rode wijn moet leren drink. Ik kan niet begrijpen hoe iemand het pijnlijke, branderige, pittige gevoel op je tong als lekker kan ervaren. De smaak van het eten gaat ermee verloren vind ik het hete goedje heeft ook zijn weg gevonden naar andere Aziatische keukens. Bovendien is ook in Suriname sambal een belangrijk onderdeel van de keuken geworden. Sambal bij? Nee dankje.
Mocht je dit ook overkomen dan heb ik een tip tegen de spiciness namelijk volle melk. Ja, het moet volle melk zijn want het vet in de melk neutraliseert de prikkels van de spicy rode pepers. O ja, en een handdoek niet te vergeten voor het zweten, geen overbodige luxe. Sambal bij? Nee dankje.
Bron: http://ballinnn.com/een-nieuwe-soort-peper-zo-heet-dat-je-kan-dood-gaan-na-het-eten-ervan/
THE HAPPY PEANUT 